|
Антрапаморфныя трансплянтацыі з Граалем напярэдадні Жаночага цыклю
|
Колькі я прыручаў цябе,
колькі вучыў любіць,
колькі цела тваё вялікае
я мусіў начамі сьніць.
Колькі часу я думаць думаў,
што гэта і ёсьць ты,
жанчына мая разумная,
ратавальніца ад нематы.
Колькі табою кляўся я
апаўночах і апаўднях,
і зь іншымі спаць ня клаўся,
і быў мне ня страшны страх.
Начамі, заліты спэрмаю,
я памятаў пра цябе,
табой, а не праблемай кватэрнаю,
жыў я як пан бог бек.
Вось чаму, табою забраны,
як штык-нож, як шабелькі сталь,
я люблю і цалую, і ў брамы
ўваходжу, нібы Грааль.
|
|
