Я паганы, мне добра з поганьню: воўк шалёны і ліс худы мне сябры, зь імі разам гонямі я бягу да жывой вады. Мы на ўсход нашы морды ўскінулі, нашы лапы ўздымаюць пыл, мы жывём, мы яшчэ ня згінулі, і бяжым не з апошыіх сіл. Сухажыльлі напяўшы патава, прарываемся напрасткі, адчуваючы кожным атамам нашы крушні, ральлю, пяскі. Мы расістыя, мы рассаднікі новай волі, нам трэба шмат. Абмінаючы палісаднікі мы бяжым на прастор з-за крат.
|
|