Заўтра зноў уставаць і кудысьці сьпяшацца, і пра нешта казаць, і пра штосьці спрачацца. Заўтра зноў да людзей, зноў глядзець ім у вочы, каб якісь «дабрадзей» мне пра лёс мой прарочыў. Заўтра зноў да сьвятла прадзірацца скрозь цемру, пакуль нехта са зла не працэдзіць: «Знай меру!» Заўтра зноў у чарзе забіваць сваё месца, каб пачуць, як вярзе алкаголік пра вечнасьць. Заўтра зноў да станка, а пасьля за канспэкты, ад цямна да цямна, толькі ноч на пражэкты. Ноччу воля твая – мар аб шчасьці і славе. I прысьніцца ральля, белы конь на атаве. I прысьніцца яшчэ стан дзявочы ў абнове, і бадькоўскі прышчэп, і матуліна мова.
|
|