|
Экспрэсія, альбо Аднойчы, прыслухаўшыся да свайго голасу
|
Шукай мяне, рэха,
ня там, дзе лацьвей,
дзе мне не да сьмеху,
дзе ў полі разьвей.
I там, дзе прыстойна,
дарма не шукай,
і там, дзе застойна,
і там, дзе шугай.
Шукай мяне ўпарта
ня там, дзе няма,
дзе пільная варта
і замак-турма,
дзе ў лесе памерлым
ні гуку, хоць плач,
дзе выцьвілі пэрлы
і жоўты касач...
О, рэха! Аднойчы
спаткаемся мы
далей ад калючых
дратоў і турмы,
далей ад памерлых
лясоў і балот,
ад выцьвілых пэрлаў
і крыкаў «народ!»,
далей ад вар’ятаў,
сьляпых і глухіх,
ад здрады і кратаў,
і словаў благіх.
Аднойчы ў блакіце
раскутых нябёс,
аднойчы ды ў жыце,
у холадзе рос,
у тле папялішчаў,
у цьвілі кладоў,
у цемры гарышчаў
бяэьлюдных дамоў...
О рэха! Аднойчы
спаткаемся мы.
Вось будзе пацеха,
вось будуць грамы!..
24.III.1992.
|
|
