Не гані пургу, начальнік, я табе не крымінал, я прыгожага шукальнік, я – пачатак, ты – фінал. Я ірву душу на часткі, ты вязаць канцы мастак, я ўнікаю хітрай пасткі на ральлі, як чорны грак. Эх, з кайданнага я племя, кантралёр табе імя, мае ногі прагнуць стрэмя, твае рукі – рамяня. I таму, як ні ўсьміхайся, як мне ў вочы ні хлусі, скажа некалі: «Зьбірайся!» I табе ДэПээНСІ.
6.VII.1996.
|
|