Pieśni maje, pieśni!
Smutkaŭ maich dzieci,
Kałi ž vam čas pryjdzie
Viesieła zapieci?
Oj! svaju dy z vašaj
Roŭnu dolu baču:
Płačacie vy, pieśni,
I ja z vami płaču.
Chacieŭ by vas, pieśni,
Zračysia, pakinuć, –
Siłački ž mnie mała,
Budu ŭžo tak hinuć.
Vypłakaŭ vas sercam,
Vyśniŭ vas dušoju,
Bjučysia ź niadolaj,
Bjučysia ź biadoju.
I ciapier za mnoju
Chodzicie vy ŭsiudach –
I viasnoj patraŭcy,
I ŭvosień pa hrudach,
Pa śniahu zimoju,
Pa zahonach letam;
Vy mianie spaznałi
Z horam, ź ludčym śvietam.
Šmat čaho nahnałi
Mnie ŭ dušu smutnuju,
I jšče znaju, znaju,
Šmat čaho pačuju.
I tak mnie zdajecca,
Kolki ni tužyci,
Sa mnoj vy, ja z vami
Viečna budziem žyci.
Tolki, maje pieśni,
Smutkaŭ maich dzieci,
Kałi ž vam čas pryjdzie
Viesieła zapieci?!
[1905–1907]
|
|
