РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Я ня сокал...
Я ня сокал зоркавокі,
      Не арол адважны,
Што так думна за аблокі
      Ўзносіцца зь іх кажны.
 
Нават я не салавейка,
      Што пяе так слаўна,
А я толькі верабейка,
      Ўзрошчаны пад Гайнай.
 
Як ён, край шаную родны,
      Не ляту ў чужыя,
I зь зімой б’юся халоднай,
      Хоць-та сэрца ные.
 
Як ён, сеў бы дзе на плоце
      І песьні чырыкаў,
Людцаў родных бы ахвоціў,
      К лепшай славе клікаў.
 
Як ён сад – я хатку, поле
      Люблю, хоць ня маю,
Зь верабейкавай і доля
      Мая роўна, знаю.
 
Верабейку стужа з мора
      Або ястраб схваце,
Мяне ж зломе маё гора,
      Ў зямлю кіне спаці.
 
Над магілаю крыж з хаткай
      Паставяць мне людзі,
Верабейкава ж дзіцятка
      Нада мной пець будзе.
 
I мне будзе смуткаў меней,
      Лежачы ў заперці...
За жыцьця – сьлёзы, цярпеньне,
      А песьні па сьмерці.
 
[1905–1907]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.