Tudy-siudy, tam dy siam
Z dumkaj źlotaŭ ŭsłužnaj,
Vo j hatova pieśnia vam!
Piejcie tolki družna.
A žyła ž kab viek viakom,
Śpišu na papiery,
Bo što śpisana piarom,
Nia vyjmie j siakiera.
Pieśni, znajcie, – serca dar,
Šanavać ich treba;
Kiepski z nas toj haspadar,
Što nia maje chleba;
I biaź piesień ža narod
Što jon vart być moža?
Jon i ciomny, jak toj skot,
I biady nia zmoža.
Hazet, knižak movaj čej
Najbolej drukujuć,
Pavažajuć tych ludziej,
Lubiać i šanujuć.
Tak i vy ž, ludcy maje,
Ŭstańcie, ačuniajcie,
Ab čym piesieńka piaje,
Chutka pierajmajcie.
Piejcie, piejcie a družniej,
Braćci-biełarusy,
Barukajciesia śmialej
Ź niapraŭdaj, z pakusaj.
Błizki toj dzianiok, kałi
Ščasna zapanujem,
Staniem sami my ludźmi
I kraj adbudujem.
[1905–1907]
|
|
