 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Маці-зямля радзіла іх
Ад першых пацалункаў сонца.
Між зёлак леташніх, сухіх
Яны ў бары ўзышлі ў старонцы.
Шумяць шторазу весялей
Над імі хвоі аб прадвесьні,
І вецер штодня ласкавей
Іх песьціць і пяе ім песьні.
І хоць зімы відаць сьляды,
Яшчэ марозіць часам ночкай,
Ды больш не страшаць халады.
І верыш мілым сінім вочкам;
І любы так бясконца мне
Яны, з усьмешкай ціхай дзеці...
Пара іх, кволых, праміне,
Прайдуць яны, як ўсё на сьвеце.
Але ўжо мкне душа мая
У сіню даль, за пералескі,
І ў сэрцы ўсходзяць – чую я –
Тугі вясьнянае пралескі.
1921
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
