Калі памруць мае дзяды,
з зямлі адыйдзе пакаленьне,
ў якога вырас на каленях,
пакіне на крыжах каменных
свае імёны і гады.
Калі памруць мае дзяды,
у тое ж самае імгненьне
уключыцца адлік збавеньня,
ці будзе мне ставаць цярпеньня
ў адведкі езьдзіць на клады?
Калі памруць мае дзяды,
адчуўшы сэнс у слове страта,
заўважу, як старэе тата,
якой пустой здаецца хата
бяз гукаў іхняе хады.
Калі памруць мае дзяды,
мяне таксама стане меней,
падоўжацца ад сьвечак цені
і падмацуюцца сумненьні,
ці я такі ўжо малады.
|
|
