Сталіца. Ну, і хай сабе ня Вільня, але ж былі і базыльянскія муры! Павольна ідучы, ўглядзіся пільна, як гожы горад гіне без пары. Ня зьведаў ён мо толькі землятрусаў. а так – пажары, войны. Ваяры краін суседак – ляхаў, шведаў, русаў палілі корчмы, хаты, кляштары. Калі ж міналі пошасьці ліхія і людзі адкладалі зброю ў бок, то паўставалі гмахі, ды такія, што час ня браў і заглядаўся Бог... Вачымі паўразбураных будынкаў глядзіць Няміга на шкляны палац. Яна пакіне нізку фатаздымкаў і, можа, колькі навуковых прац.
|
|