Вось і паў ужо змрок, Ды заціх дзённы рух, А агонь ў аблакох Дагарэў і патух. На лістох, на траве Заблішчала раса, І ўзышла, і жыве Ў небе зораў краса. Ціха ночка брыдзе – Поўна чараў і сноў; Сьмех чутны ў грамадзе, Што вяртае з палёў. Пасьля працы цяжкой, Дзень правёўшы ў касьбе, Песьняй сумнай такой Нехта цешыць сябе. І плыве яна ўдаль Над разлогам палёў, Чуцен гора ў ёй жаль І надзея без слоў. А ў адказ на яе То цішэй, то мацней Пяе песьні свае У гаі салавей. Іх пачуеш, і ўраз Дзіўны сум агарне, І згадаеш ў той час Аб сваёй ты вясьне.
1921
|
|