Мае няспраўджаныя мары
з вачыма хворых шчанюкоў
глядзяць, нібы з туману фары,
нібы сігналы маякоў.
Маё разгубленае сёньня,
маё каханьне давідна,
мая няспоўненая поўня
і ты, мая адна.
I ўсё, што неяк удалося,
сваім лічыць ужо адвык.
Мінула што, што засталося,
аднолькава займае дых.
|
|
