І ніяк па-іншаму ня можам – толькі так, каб балела сэрца. I баліць, і наўрад дапаможа шклянка кропляў ад «Допель Херца». Хоць ўначы мулка нам, бы на дошках, дзе ж прызнацца адзін адному?.. Бессань д’яблам на тонкіх ножках невыносную носіць стому. Час ідзе, час няўмольна сыходзіць, ды няздольныя мы саступаць, нам нагоды прасьцей вынаходзіць ў ложкі розныя класьціся спаць.
|
|