Нам усім у жытцы не стае
каханьня, цеплыні, надзеі.
Мінаюць розныя падзеі
і мы, на жаль, не маладзеем.
А вось каханьня не стае...
I лёс нам шанцу не дае,
і боскай нам бракуе ласкі,
адно расповеды і казкі.
А замест твараў толькі маскі.
I ласкі Бог нам не дае...
I сонца квола устае,
рыпіць ў падлозе сумна дошка.
Ізноў стаптаная дарожка:
на працу, з працы і да ложка.
На ўчора заўтра выдае...
Ды будзе ўсё, як мае быць!
Бо горай быць ужо ня можа.
Нарэшце Бог нам дапаможа.
Мы будзем жыць!
Мы будзем жыць!
Чэрвень.
|
|
