З лабірынту вулак гарадскіх На волю рвецца непрыкаянае Слова – Маёй душы, майго жыцьця Такія простыя й няпростыя высновы. І рыфме цесна ў камяніцах і дамах, І белы верш таксама просіцца на волю, І невялічкі празаічны абразок, Бы птушка-фенікс, нараджаецца ў прасторы.
|
|