Мова мая... Нібы гнаная ледзі, Ў замку, Дзе подых далёкіх вякоў, Просіць у Бога Шчасьця народу, А нацыі нашай З руінаў паўстаць, З духоўнага рэзруху, Ў які цягам стагодзьдзяў Укінулі Край Беларускі віжы З Усходу і Захаду, Поўначы й Поўдню – Давесьці хацелі: «Беларусаў няма!» Мы ёсьць! Мы былі! Мы ня зьнікнем ніколі! – Як бы таго хтосьці зь іх не хацеў. А моцы ў змаганьні Нам дасьць сіла духу, Прыгажосьць нашай мовы, Краіны прасьцяг...
|
|