Як многа трэба чалавеку, Як мала хочацца душы, Праз ўсё жыцьцё зьвіняць манеты І вораг хіжы на мяжы. За трыццаць срэбранікаў д’яблу Душу прадаць, а потым што ж... Зьгібееш ў церніях жыцьцёвых, Сатлееш ў прысак...Анягож?! Шукацьмеш потым ратаваньня, Але ня знойдзеш – не шукай, Бо Богу здрадзіў і Радзіме – Ў пакутах стогне родны край. Чужы акраец дзярэ глотку, Ды і майно не на карысьць, Прадаўшы родную старонку, Хіба ты маеш права быць?..
|
|