Honiš mianie, paničok,
Dy nia ŭ poru z chaty,
Što ja biedny mužyčok,
Dolaj nie bahaty.
Honiš z chaty, chacia ja
Płaciŭ akuratnie,
Choć za hońki, dom z hnilla
Draŭ ty hroš astatni.
Ci ž na toje tabie Boh
Daŭ bahaćcia bolej,
Kab ty biednych dušyć moh,
Jak bykoŭ u połi?
Hej, z taboj ža my braty,
Jak łičyć z Adama,
A ty honiš?! Kab ža ty
Ciahaŭsia taksama!
Kab ciahaŭsia rabakom, –
Bo rabak ty ź śmiećcia, –
I paznaŭ, jak biedakom
Kiepska žyć na śviecie!
[1905–1907]
|
|
