Кажуць, што можна жыцьцё перакроіць, –
Мне-ж не ўдаецца – жыву я ў чужых.
О, дарагая зямля! Хоць у мроях
Вырвуся я да цябе, да сваіх.
На'т птушанятка малое начамі
Мкнецца пад крыльцы матулі сваё ..
Хай сабе мроі. Затое ў іх з вамі,
З вамі, сябры дарагія мае!
Рыга. XII.1942.
|
|
