Сілаю ў сеці злоўлена.
Краты ўсё і ланцугі.
Сэрца маё перапоўнена
горам празь берагі.
Крыўда ўзьвіваецца полымем,
здаецца, з прадоньня пяшчэр.
Зь пекла ўпала на голаў мне
ўся гэта СССР.
Ў змаганьні, ў цярпеньні, за кратамі –
адна, заўсёды адна,
у праўдзе сваёй заўзятая,
рукі ламлю давідна.
Скаргі, аднак, ня вымаўлю,
болю ня знаю, бадай.
Выцерплю, ў Бога вымалю
волю табе, родны Край.
1964
|
|
