 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Неўміручасьць даўніх пакаленьняў,
водгульле мінулага быцьця,
мы – як сьведкі вашага істненьня,
ваш далейшы паясок жыцьця!
І хоць ходзім сёньня не у тканым,
вучаць новым праўдам наравіць,
ўсё ж мы ворагу не аддамо затанна
спадчыны, што несьлі мы ў крыві!
Не забудзем людскасьці і мовы,
з працавітых – здолеем стрываць
над народам зьдзек стары і новы –
нам душы крывіцкай не прадаць!
Шмат адыдзе хілых, бесхрыбетных,
не заплачам, не прывыклі ныць.
Сто арлоў нам прыляціць за гэта,
каб народу праўдаю служыць!
І ня сьціхне песьня ў Прынямоньні,
і ня згіне мова на Дняпры,
прыйдзе час – і водгульле Пагоні
да сялібаў данясуць вятры!
Страпянецца сэрца з паднявольля,
ўстане мужны гаспадар зямлі.
Ў нашым Краі, ў прадзедавым полі
будзем жыць, як мы вякі жылі!
Залунае сонечна Пагоня –
мужны рыцар, крыж і белы конь,
і народ наш болей не застогне,
што прайшоў пакуты і агонь!
Чырванее, ападае лісьце,
каб вясной на зорах зазіяць.
Груганы крыві ўжо напіліся –
час, пара ў Сібір ім адлятаць.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
