РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Пашкадуй мужыка!
Пашкадуй мужыка-бедака,
Ты, што вечна адзеты і сыт,
Пашкадуй – не адсохне рука,
Бо яму сьвет да шчасьця закрыт.
 
Як асеньняя ноч, як туман,
Цёмны сам, цёмна ў хатцы крывой;
На плячох абарваны лахман,
Ногі ўкручаны цьвёрдай лазой.
 
Холад, голад, хваробы цярпіць
Ён за кроў і за працу сваю.
Прыйдзе ў хату – ў парозе стаіць,
За сталом яго мейсца – з краю.
 
І ласкавых ён слоўцаў нідзе
Не пачуе, ня кінуць яму;
Не ўспаможа ніхто у бядзе,
Ня дасьць хлеба і дроў на зіму.
 
Пашкадуй жа ты, брат, мужыка,
Каб было яму жыць весялей!
Пашкадуй – не адсохне рука,
Пашкадуй, не чакай, а хутчэй!
 
Пашкадуй, бо зь яго цемнаты
Кожны рад карыстаць заўсяды.
Пашкадуй ты яго, сіраты, –
Бо на сьвет многа прыйдзе бяды.
 
Бо за крыўду сваю адамсьціць,
Сьвіньням будзе крыві не пабраць! –
Адамсьціць, аж зямля задрыжыць,
Аж віхры зашумяць, загудзяць.
 
[Да 7(20).IV.1906]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.