Неонавым, такім рэклямным вечарам
шляхом сваіх неўтаймаваных дум,
о, край чужы, я да цябе даверчыва
ужо ніколі болей не прыйду.
Славяне славяцца адвагаю, гасьціннасьцю
ці грамадзянскай мужнасьцю, як мы.
Славянкі – шчырай цеплынёю, літасьцю.
Пра Юду – гэта не славянскі міф.
Твой пыл мне з ног у вязьніцы асыпаўся,
да сэрца ж ён ніколі не прыстаў.
Няслаўна ўсё, што строга і бязьлітасна.
Людская вартасьць – мера велькіх спраў.
Нягадана мне на шляху сустрэчаны,
прадаўшы ў путах душу не адну,
чужы, ня братні, зь людскасьцю разьвенчаны, –
я да цябе ніколі не прыйду.
|
|
