Той шлях – як ноч, як крык балесны. Люд у цярпеньні і ў журбе. Той шлях – бы радасная песьня, таму што шлях наш – да Цябе. Праз тундру, скованую лёдам, дзе вуснаў замірае ўздох, шлях да Цябе – як насалода, як – траўнем крочыць па садох. Празь белы сьнег і чорны вугаль, паўночнай гнаныя пургой, мы ўсе – з-над Нёмана, з-над Буга скрозь боль ідзем к Табе адной...
|
|