Мора бушуе прад намі, сябры, здрадай цікуюць падводныя скалы, гнуць карабель наш дзікія вятры, хвалі захлыстваюць новай навалай. Сьмелыя вочы і грудзі, як мур, ветразі рукі сталёва сьцягаюць, сэрцу ня страшны удар дзікіх бур, шмат перажыўшы – і гэты стрываем! Хай жа разгойданы наш карабель люта штурмуюць магутныя хвалі – сілы растуць у такой барацьбе, буры адважных яшчэ не зламалі. Гэй, непахісна стаяць ля стырна, віхрам напроці грудзьмі, як штыхамі! Нас не спалохаюць жудасьці дня, яснае сонца ўзыходзіць над намі. Стойка, адважна адзін пры другім – Бог справядлівых у боі ня кіне! Чынам сьпяём мы сягоньня наш гімн, волю купляючы Роднай Краіне!
1944
|
|