Не затрымаць цябе, вясна, ў далонях, ўсё мусіць быць – асеньні ўсхліп і дождж, ліствы жывой чырвоная агонія, і лістапад, і восеньская ноч. I дзерава няма, каб аж – да неба, і птах вышэй, чым можа, не ўзьляціць, Так, кожнаму – сваё, вось так і трэба. Шкада, вясна, што ты адна ў жыцьці.
|
|