Чало у поце, далоні – ў працы,
у сэрцы – туга.
На душах нашых, як на сабацы,
сьлед ланцуга.
Ланцуг, што душы сьціскаў вякамі,
пара скідаць!
А ён – жалезны, яго й клыкамі
не разарваць...
Чорныя брацьця – Гвінея, Гана –
ў свабоды час
з тугой у сэрцах, ўжо раскаваных,
глядзяць на нас.
Мова народа ў аковах гіне –
годзе душыць!
Калі іх з рук нам ніяк ня скінуць –
скіньма з душы!
|
|
