Вершы мае, захаваныя
ў сэрцы на сто замкоў.
Вершы мае, закаваныя
за праўду і за любоў.
Вершы мае вы, шэрыя
птушкі з-пад аблакоў.
Песьні мае вы, верныя
скарбам маіх дзядоў,
спадчыне неацэненай,
мудрасьці, глыбіні,
выбеленыя цярпеньнямі,
гартованыя ў агні.
Вершы – як доля зрэбная,
як мроіва на зары,
голас мой, сьцюжай цярэблены,
зломаны без пары.
Песьні на поўнач гнаныя,
песьні з-пад ланцугоў,
песьні непрадаваныя,
песьні – цярпеньня кроў.
Вершы мае падбітыя,
водгульле маіх дум.
Вы, як і я, забытыя,
крыкі мае ў бяду.
Дзе пазьбіраць разгубленых,
як у вянок сплясьці...
Песьні – мой хорам, зрублены
з родных бярвён у жыцьці.
|
|
