Жыцьцё маё – сок беластвольных бярозаў,
зямля яго людзям сасьмяглым дае.
Сьмех бестурботны, пякучыя сьлёзы,
ружы на цернях, дзянёчкі мае!
Думы ў блакіце, віры пад нагамі.
Стаю там, дзе брацьця мае не змаглі.
Жыцьцё маё – лётаць сваімі шляхамі,
упэўнена, цьвёрда хадзіць па зямлі.
Сэрца ў жыцьці не дзялю напалову,
заўсёды з табою ў цяжкую пару.
I хоць маё болем пранізана слова,
у ім не пагасьне, як зьніч, – Беларусь!
|
|
