 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Раньні дождык крапае, крапае,
не праглядваюць вочы нябёс.
Белы конь з аксамітнымі хапамі
есьць з далоняў маіх авёс.
Кропіць дожджык зялёную ніву.
у руках – незабудкаў пучок.
Ападае буланая грыва
на маё маладое плячо.
Халадок і раса на паляне,
цемнавата ў сасновым бары.
Разьвітацца выходзяць зараньня,
каді едуць далёка сябры.
Аддаю табе вернае сэрца
і дзявочае слова – на шлюб,
адарві галаву ад сядзельца,
едзь, хай вецер расчэсвае чуб.
Едзь, мой мілы, дарога чакае
кліча сына радзіма ізноў.
Калі хмары над хатай, над краем, –
не спыняюць галубкі арлоў!
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
