 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Лёг сьвітаньнем на стол
позьні ранак барвовы.
Пераплаўлены боль
выліваецца ў словы.
Палягчала сьпярша.
Боль зусім не сьціхае.
Мне крывавіць душа
у зьняволеным Краі.
Як разьіскраны жар,
словы падаюць з ранаў.
Выплывае з-за хмар,
прачынаецца ранак.
Ні расіцы з лугоў,
ні птушынага сьпеву.
Ў белай ваце сьнягоў
не варушацца дрэвы.
Думкі ўмерзьлі у лёд,
сьцюжай скованы рукі.
Ні назад, ні ўпярод –
бесканечныя мукі.
Словам лёд не скрышыць.
Ды ў ярме адзіноты
рвуцца вершы з душы,
пакалечанай дротам.
Калі ўстануць з калень
нашых дзён недабіткі,
панясуць.ў новы дзень
мае вершы, як зьліткі.
Калі скончыцца бой,
як змагань нагарода,
ляжа цяжкі мой боль
у фонд скарбаў народа.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
