Праз мароз i сьлязу, У туман i вясну, На крывую сасну, На сiвую расу Прыляцела i села варона. На вароне гарэла карона. Пахiснулася раптам варона, – Паляцела i зьнiкла карона У сiвую расу, Пад крывую сасну, За туман, за вясну, За мароз i сьлязу. З тых часоў i гукае варона, І крычыць: – Дзе кар-р-рона, кар-р-рона?!
|
|