Tam kroŭ łijecca, tam za volu
Barcy na visielni iduć,
A vy, vy mučany najbolej,
Śpicio, choć vas daŭno tam žduć.
Skažycie mnie, a za kaho jny
Pajšłi na śmierć, pajšłi vajnoj?
Chto jość na śviecie tak dastojny,
Što tre achviary až takoj?
Ha, z vas nichto taho j nia znaje,
Što jduć za tych na bitvaŭ žar,
Chto trud svoj potam abłivaje,
Nad kim staić z nahajkaj car.
Što jduć za tych na katni ździek,
Chto svajoj pracaj horkaj, ciažkaj
Śviet kormić, – sam hałodny viek,
Adziety łapciami, siarmiažkaj.
Što jduć, kab biednym i hałodnym
Dziańki syciejšy zaćviłi,
Zrabić niavolnika svabodnym,
Dać bieźziamielnamu ziamłi.
Dyk voś, na śmierć iści ich zmusiŭ
Najnieščaśłiŭšy čałaviek.
A vy, adrodki Biełaj Rusi,
Śpicio, jak byccam kat zasiek!
Do spać! Paŭstańcie hramadoju
I jdzicie im tam pamahać,
Paŭstańcie krepaściu takoju,
Kab vorah vas nia moh złamać.
Paŭstańcie, pokul car zvyrodny
Kryvi ŭsiajoj nia vyssaŭ z vas!
Paŭstańcie! Kraj vaš stohnie rodny,
Zavie zbaŭlać, jak zvaŭ nia raz.
Paŭstańcie, hlańcie, Boža miły,
Svaboda, sonca vas zavie!
Krychu advahi j družnaj siły,
A ščaście viečna zaćvicie.
Zhanicie son, aślepny son,
Zbudzicie duch prybity svoj,
I ŭdarcie ŭ zhody hučny zvon,
I sabiarycieś hramadoj!
I jdzicie, jdzicie vy tudy,
Dzie ŭžo daŭno kroŭ ljuć za vas,
Niasicie viełič śloz, biady,
Niasicie kryŭdy napakaz!
Chaj kroŭ paljecca dzień, druhi
Varožym trupam na padścił,
Chaj u niavołi łancuhi
Spaduć ad hromu vašych sił!
1906
|
|
