 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Сьвiслач-рэчка коцiцца з гары –
Чыстыя крынiцы, цёмныя вiры –
Коцiцца да мора, мора-акiяна,
Бо з гары кацiцца ёй наканавана.
Ухапiўшы за белую поўсьць аблачыну,
Я спакойна ляцеў па-над Сьвiслаччу-рэчкай.
Незнарок напаткаў маладую жанчыну,
Што на чорнай хмурыне чакала сустрэчы.
Запытаў: «Цi мяне ты, жанчына, чакаеш?»
Адказала з хмурыны: «Чакаю другога».
Я сказаў: «Ты мяне назаўжды пакахаеш
І забудзеш, як сон, кавалера другога».
Мы ляцелi ўдваiх па-над Сьвiслаччу-рэчкай.
Я трымаў аблачыну, жанчына – хмурыну.
«Я чакала, чакала цябе цэлу вечнасьць», –
Вось i ўсё, што сказала мне тая жанчына.
Сьвiслач-рэчка коцiцца з гары –
Чыстыя крынiцы, цёмныя вiры –
Коцiцца да мора, мора-акiяна,
Бо з гары кацiцца ёй наканавана.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
