 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Невядома, якую з дарог давядзецца прайсьцi i праехаць.
Невядома, якая пакута-жалоба ў дарозе чакае.
Але ведаю, што не чакаю, ня прагну басяцкай уцехi,
А чакаю сяброўскай сустрэчы, схаванае за небакраем.
Не патрэбна сустрэча з анёлам, тым болей, прарокам.
Не патрэбна падтрымка ад моцных, тым болей, вялiкiх.
На сябе спадзяюся i веру пясчаным дарогам.
Спадзяюся на сябра, якога няможна паклiкаць.
Непатрэбнае ўчора, назаўтра патрэбным здаецца;
Неабходнае сёньня губляе свой кошт неўзабаве;
Так букеты сьвяточныя ператвараюцца ў сьмецьце;
А насеньне чакае ў зямлi, спадзяецца на травень.
Ёсьць дарога, няма ў той дарогi канца i пачатку;
Можа, ёсьць, толькi я iх нiколi ня ведаў, ня бачыў.
Я iду, каб дарога прасьцейшай здавалася брату;
Над пуцiнаю рогат крыжуецца зь енкам i плачам.
Неразумна iсьцi i ня бачыць хоць нейкае мэты;
А цi варта iсьцi да сьвятла не свайго, а чужога?
Можа, каменем лепей ляжаць на зямлi запаветнай?
Пэўна, лепей, ды не адпускае цяжкая дарога.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
