Хто церпіць больш за ўсіх? Хто зносіць шмат? Хіба, адзін паэт!
Ня гэтак лёгка Музы найвялікшы дар яму даецца.
У слова кажнае, у кажны свой радок, што пойдзе ў сьвет,
Ён укладае жар душы, ён укладае часткі сэрца.
І я – хай не паэт, хай толькі той, хто піша так, ні ў толк,
Калі-ж, ахоплены натхненьнем, я бяру асадку ў рукі,
Перш, чым пісаць, я адчуваю ўсё, што дзеецца вакол, –
І радасьць чэрпаю заўжды да дна, а разам зь ёю – мукі.
1.VII.1943.
|
|
