Што за восень доўгая.
Ночка цёмная, халодная, –
Журылася удава...
|
З маміных песень
|
Што за восень даўгая, Аніяк не сплыве... Там за полем, за гаем Мая мама жыве. Цемназгорклаю ноччу, Мінаючы змрок, Перайду-пераскочу Яр, балотца, лясок. Цішыня, як пракляцьце. I ў значэлым двары Чорна маміна плацьце Палошчуць вятры.
|
|