На нашым хітрым сьвеце Ўсяляк жыве народ: Адзін жыве па-людску, Другі жыве, як скот. Адзін другім гандлююць, Купляюць, як той квас, – Падноскі падбіваюць Стаячаму ня раз. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось мчыцца пан на парцы, Упражка зіхаціць! І конікі абмыты, I панскі лоб блішчыць. На цэлы сьвет з пагардай Дзікім глядзіць казлом, А быў жа ён нядаўна Авечак гандляром. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось хцівец грошы многа З працэнтаў назьбіраў. I фабрыку паставіў – Людзям заробак даў. Працуе душ галодных Там соценькі са дзьве, А ненасытны хцівец Крывавы пот гняце. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось доктар, пан вяльможны, Лякар мужчын, кабет, Вядзе убогіх, хворых Ў асобны кабінет. Пукнуў, паслухаў троху I кажа рубля даць, А сам, як быў студэнтам, Шоў бедным памагаць!.. І як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось ксёндз, служэбнік Божы, Ўвесь навучае люд, Каб у касьцёл хадзілі, Каб не грашылі тут. Каб к жонкам на вячоркі Ня бегалі чужым, Бяднейшым памагалі; А сам?.. ну, Бог і зь ім! I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось аканом пузаты, На чым ёсьць сьвет, раве, Хоць клёку за капейку Ня мае ў галаве. I лае так сусьветна Вясковых ён людзей; А пасьвіў жа нядаўна У вёсцы той сьвіней. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось шляхціц, марны шэршань, Той выскачак адзін, Душу заціркай муча, – Ужо ён гаспадзін! Бяднейшаму ўжо брату Рукі не падае, Хоць сам такія ж лапці На ногі надзяе. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Вось мужычок быў хітры, – Абралі старшыной; Як чорт перамяніўся, I свой яму ня свой! З ураднікам у шайцы І зь пісарам у лад Ён мужыкоў, як ліпак, Абдзёрці ва ўсім рад. I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць. * Цяпер свае прыпеўкі Я кіну да пары, Бо шмат каму, напэўна, Яны не па нутры. Бо, як там кажуць: шапка На злодзеі гарыць Ці – парасё хто ўкрадзе, Таму ў вушах пішчыць... I як тут не сьмяяцца I праўды не сказаць: Варон на сьвеце многа, Ды некаму страляць.
12.V.1906
|
|