РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Алесь Гарун
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Літаньне Адзіноце
Зноў я прыходжу у часе зьмярканьня
Складаю Літаньне, нясу Табе даньне
          Ад сэрца свайго, Адзінота;
Можа, раней, як яшчэ не радзіўся,
Табе быў адданы, Табе прысудзіўся;
          Крулева мая, Адзінота;
Можа быць, маці, калі спавівала
І ночы ня спала, над люлькай сьпявала,
          Аддала Табе, Адзінота;
Меў я ад родных пяшчоты – упады,
Мне мамка-галубка і ўсе былі рады,
          А Ты – над усіх, Адзінота;
Ты надавала мне брэдняў у садочку
Ля хаткі радзімай, ў вішнёвым куточку,
          Дзіцяці яшчэ, Адзінота;
Ласка Твая, што ўсяго навучыўся,
Ў жыцьцё, і ў людзей, і ў Цябе улюбіўся,
          І воля Твая, Адзінота;
Сьмерцю сваёю – ці наглаю згіну,
Ніколі Цябе я ужо не пакіну, –
          Ня здолеці мне, Адзінота.
Часам Табе пасылаю праклёны,
Зубоў скрыгітаньне, уразаў мільёны
          Ўладаньню Твайму, Адзінота;
І дух непакоры, руіны, паўстаньні
Над ўсе пераможны, кідае ў расстаньне,
          Абы ад Цябе, Адзінота;
Потым прыходжу пануры, пахілы,
Хачу падзівіцца на вобраз Твой мілы,
          Пякнейшы за ўсё, Адзінота!
Ты ж, як матуля, прытуліш і прымеш,
Ашушкаеш ласкай і тугу сунімеш,
          І зноў я з Табой, Адзінота!
Гэтак, нявольны ніколі сабою,
Прыходзіў сягоньня па спрэчцы з Табою
          Ў пакоры. Прымі, Адзінота!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.