РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Яўгенія Янішчыц
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
*  *  *
Ужо адпрасавана форма сыну.
Да бляску зьзяе творчы катушок.
Яшчэ адну сэкундачку, хвіліну –
I выберу мэлёдыю на ўток.
 
Вось ідэал, вось прывід на прыкмеце
Агучвае мой старажытны верш.
Паслухай ты хаця б, няўлоўны вецер!
Паслухай Ты, калі яшчэ – жывеш!
 
Пакойнаму хвала. Жывому – слава.
А ў паядынку – полымя і лёд.
I жаліцца даўно ня маю права
На посны быт, на грэшны недарод.
 
Мэлёдыя душы, сьвятла замова
Кладзецца ў сноп пражытага жыцьця.
Калі і ёсьць яшчэ жывое слова,
Яно сьмяецца й плача, як дзіця.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.