Шмат гнёздаў навілі сярод гальля
Крылатыя асельнікі паветра.
Гаспода ў іх – нябёсаў шырыня, –
Тут кепска, дык ляці куды захочаш.
А ім стае выгодаў, як відаць, –
Лятаюць і бясклопатна шчабечуць.
Чаму-ж, з адбіткам суму ў сэрцах, мы
Глядзім на іх дзівоснымі вачыма?
Рыга. Міежу Гай. 15.VIII.1943.
|
|
