І грэшныя чарэшні маняць сокам,
І сьвет чароўны так, як я хачу.
Гэй, хто сказаў, што па табе я сохну?
Глядзі, – як дрэўца юнае лячу!
Між грозных зім і лет – не адвясную
Нават тады, калі лісты згараць.
Адкуль ты ўзяў, што я цяпер сумую?
Мне ў самы раз
над песьняй шчыраваць.
|
|
