Ні крыўдай, ні скрухай ліхою, –
Нічым не параню твой слых.
Аблашчана ласкай тваёю,
Суровею я пры другіх.
За стольнай бяседай – што толку! –
Шукаю цябе між усіх
I сыплю калючкі, як ёлка,
На гэтых
звычайных, другіх.
I трачу на спрэчкі хвіліны,
I сэрца тыраню праз дым,
Хоць знаю, ніхто не павінны
У трудным каханьні маім.
|
|
