Самота ўспыхпе белай сьцюжаю,
Ударыць шротам па сьцяне.
А я сумненьні ўсё ж адужаю:
Жыцьцё, ты выбрала мяне!
З тваёю сьцежкай-павадыркаю,
З тваёй гаючаю вадой,
З тваёй пягаснучай і зыркаю
Сьвітальнай мілаю зарой
Ды буду там, дзе мне прызначана
Не на які кароткі час –
Пакуль сьвітае песьня матчына
I сьпеюць песьні пра запас!
|
|
