Кашульку адбяліла, I ягады ырчаць Чырвонае каліны... I маме трыццаць пяць. На ёй – спаднічка ў клетку, Ў руцэ – кашол з былін. Вядзе мяне ў адведкі Да пушчаў – баравін. Здаецца, што замнога Сьвятла і вышыні. Сьпяваецца дарога, I дрэвы, і агні. ...Зажурана і бела – Знаёмы паварот. Ня мама пастарэла, А я на трыццаць год.
|
|