Шуміць базар, кіпіць базар сталічны, А на прылаўках дыхае зямля. Дзябёлая кабета артыстычна Каштуе дар прыроды спакваля. Гандлююцца, гамоняць, ушчуваюць Сівую бабку ў лёгкім пінжаку. I яблыкамі сеткі набіваюць, I лаюцца на шорсткім скразьняку. Не чырваней, як сьпелы яблык, бабка, – Заступніца спусьцелага сяла. Бяры за рэстараны, за тэатры, Ў якіх, відаць, ні разу не была. За боль бяры, за жорсткія спакусы Вачэй, што адшугалі, як ільны. За цёмныя засушаныя вусны З трагедыі праклятае вайны. За град бяры, за хлюпкія сумёты, За звыштраскучы студзеньскі мароз, За тое, што усе твае суботы На кожным тыдні – красныя наскрозь. Бяры за быль, бяры за небыліцу, За тое, што аглухла, як сьцяна. ...Павінна ў рэшце рэшт і на зямліцу Быць красная, адменная цана!
|
|