Ах, два гады назад
Я выбірала фарбы
Да постаці тваёй
I да твайго зьяўленьня,
Жадаючы наблізіць жару кроў
Да уяўленьня гліны-ідэала.
Ах, два гады назад!
Ах, два гады назад
Імчала, як дзяўчынка,
На ўсякі тлумны збор,
Каб хоць вачамі,
Безназоўна, стрэцца
I апускаць іх, нібы вучаніца,
Ня ведаючы алгебры закон!
Ах, два гады назад!
Ах, два гады назад
Было зьдзіўленьне сэрца,
Было зьяўленьне цуда
I стыхіі,
Якія несьлі па дыяганалі
Мой акрылёны, непазьбежны крок...
Шкада, о я ня ведала,
Ня знала,
Што ты, нібы забранзавелы помнік,
Глядзіш, на жаль, аднолькава на ўсіх.
|
|
