Тут просіць каня «пі-і-ць!»,
Тут сонца залатое.
Ці ж варта варушыць
Балючае – былое...
Травіцы накрышыць,
Ператрасьці падушкі;
Суседцы падарыць
Вясёлыя істужкі.
Пазбыць скляпеньне кніг,
Што болю не адкупіць,
I глянуць – хоць на міг! –
Ў вакно, што ўсё насупраць.
Праніжа цётка Люба
Гаркотаю асеньняй:
«Хадзем, мая галуба,
Ды паварушым сена».
|
|
