 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ўдаль працягнуты тонкія рукі.
Гаварыце, Прылукі!
|
Зь верша са зборніка
«Сьнежныя грамніцы»
|
Гэта ўсё – як празь дзіўныя сны:
Не было ж ні сустрэч, ні разлукі.
Ды ў зялёным канверце вясны
Прысылалі мне сонца Прылукі.
Гэта ўсё – як празь лісьце і дождж:
Перазвоны гадоў, перастукі.
...Бы па сьнезе іду басанож –
Скрушна сьцелецца сьцежка ў Прылукі.
Што жыцьцё? Аблачынка і сон,
Белых яблынь шумлівая пена,
Белай скрухі тугое ласо!..
Усьміхаюцца вочы Варлена.
Што парыў? Мігатлівы матыль
I усьмешкі на боль перамена.
Незагойныя – да віднаты! –
Да лясной незваротнай вярсты –
Усьміхаюцца вочы Варлена.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
